tag:blogger.com,1999:blog-3496675718375187782024-03-20T12:37:37.092+01:00Sztuka Afrykizjawiska współczesne, fenomen, artyści, rynek sztuki, instalacje, performance, rzeźba, malarstwo, kolekcje, muzea | contemporary art, the phenomenon, artists, art market, installations, performance art, sculpture, painting, collections, museumsAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-38095624252776215682015-07-27T23:36:00.002+02:002015-11-30T02:38:47.148+01:00Krótka historia | Afrykańskie instytucje sztuki...<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span lang="EN-US"> </span><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Tekst: </span><a href="mailto:sztukaafryki@gmail.com" style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" target="_blank">Małgorzata Baka-Theis</a><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"> | Sztuka Afryki</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm;">
<span style="color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Abdou Sylla,
senegalski muzeolog, pisał w jednym ze swoich tekstów poświęconych afrykańskiej
sztuce współczesnej<span lang="EN-US">: </span><span class="hps"><i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">Zawsze jest</span></i></span><i><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> <span class="hps">pretensjonalne</span> <span class="hps">traktować</span> <span class="hps">sztukę afrykańską</span> <span class="hps">niczym</span> <span class="hps">jednolitą</span> <span class="hps">wizję</span>,
jak jest to <span class="hps">obecnie</span> <span class="hps">praktykowane (…).</span>
<span class="hps">Ten punkt widzenia</span> <span class="hps">w rzeczywistości</span>
<span class="hps">pomija</span> <span class="hps">lub zaniedbuje</span> <span class="hps">afrykańską</span> <span class="hps">różnorodność</span>: <span class="hps">indywidualne</span> <span class="hps">plastyczne</span> <span class="hps">doświadczenia</span> <span class="hps">sztuki</span> <span class="hps">afrykańskich</span>
<span class="hps">artystów</span></span></i><span class="hps"><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">..</span></span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"> [A</span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;">bdou Sylla, <i>Contemporary
African Arts</i>, „Diogenes”, 1998, Vol. 46, Is. 4, p. 51.]</span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwHKPcN0M2urmg1dikFmbst1bbEajjDtbsXExa2ViDiqukc_xIwQdbMmwBBvaMikNkM1Z2-7JivgeoupDjb6VvdXd6edci7MqepUGDC62C_Ac4mGKLUW5XMcutYygVhsMZNOdwppUX/s1600/6748426275_f5fe6fe394_z.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwHKPcN0M2urmg1dikFmbst1bbEajjDtbsXExa2ViDiqukc_xIwQdbMmwBBvaMikNkM1Z2-7JivgeoupDjb6VvdXd6edci7MqepUGDC62C_Ac4mGKLUW5XMcutYygVhsMZNOdwppUX/s320/6748426275_f5fe6fe394_z.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Muzeum w Cape Town (RPA)</span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span class="CytatZnak" style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Współczesna sztuka Afryki
Subsaharyjskiej jest coraz bardziej rozpoznawalna i obecna na światowym rynku. Dzieła
Enwonwu, Vincenta Kofi, Yinka'i Shonibare, Chéri'ego Samba, Tracey Rose, Meschaca Gaba'y,
Julie Mehretu, Sokari Douglas Camp, Abdoulaye'a Konate, Romualda Hazoumé'a czy
Frédérica Bruly'ego Bouabré goszczą na międzynarodowych wystawach, pozyskiwane są do
publicznych i prywatnych kolekcji europejskich i amerykańskich. Współcześni
artyści tworzący dzieła malarskie, rzeźby, instalacje, czy poszukujący
artystycznej ścieżki w nowych mediach, performance, sztuce recyklingu, oddają w
nich odrodzenie afrykańskiego ducha, który przejawia się w ogromnej sile wyrazu
i warstwie symbolicznej. Do tego punktu wiodła zawiła i trudna droga, przez
niewolnictwo, kolonialny wyzysk czy walki o niepodległość. Budowane dziś
zaplecze instytucjonalne w postaci muzeów, galerii, centrów sztuki i szkół
artystycznych, oparte jest w dużej mierze o modele zachodnie i wywodzi się z
polityki kulturalnej i edukacyjnej państw kolonialnych. Mimo to, różnią się one
charakterem i szerokim zakresem funkcji, nie ograniczając się wyłącznie do
bycia przestrzenią wystawienniczą. Są ośrodkami powszechnej edukacji, forum
przemian polityczno-socjologicznych, miejscem kształtowania tożsamości
postplemiennej i narodowej.<o:p></o:p></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="CytatZnak"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuRKAf2CMS0sw13Ut-_-T6PlzlvmQd0rjLs_T2aD3_-uV5clUky3gm2h7cOB1pWb5qyOVsv2j5yYsG3LwMmm_mR3uxzGvb02iUIPOcsUpj89zTcGQeSPFn4p129BAaWZWlnIgElLR/s1600/9554697798_0194a4ba08_b.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuRKAf2CMS0sw13Ut-_-T6PlzlvmQd0rjLs_T2aD3_-uV5clUky3gm2h7cOB1pWb5qyOVsv2j5yYsG3LwMmm_mR3uxzGvb02iUIPOcsUpj89zTcGQeSPFn4p129BAaWZWlnIgElLR/s320/9554697798_0194a4ba08_b.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f5f6; color: #212124; font-family: "proxima nova" , "helvetica neue" , "helvetica" , "arial" , sans-serif; font-size: 14px; line-height: 18px; text-align: start;">Muzeum Narodowe w Kampali w Ugandzie</span></td></tr>
</tbody></table>
Pierwsze instytucje muzealne w XIX
wieku zakładano w celu gromadzenia i przechowywania dzieł sztuki przywożonych z
Europy.</span> Tradycyjna sztuka afrykańska, jeszcze przed okresem
fascynacji awangardowych artystów europejskich na początku XX wieku,
kolekcjonowana była głównie w celu demonstracji wyższości cywilizacyjnej,
umacniania monopolu kulturalnego lub do celów naukowych dla ośrodków muzealnych
w Europie. W Afryce tradycja kolekcjonowania i tworzenia dzieł sztuki na
potrzeby estetyczne jest stosunkowo nowym zjawiskiem. W początkowym okresie ośrodki
sztuki koncentrowały się głównie na południu Afryki, pod wpływem muzealnictwa
brytyjskiego i niemieckiego, a także w Nigerii i Ghanie, gdzie ulokowane były
się duże ośrodki administracji kolonialnej. W tych czasach z inicjatywy
rezydentów w Afryce Subsaharyjskiej powstały muzea w Cape Town (<span style="background: white; color: #252525;">The<span class="apple-converted-space"> </span>South African National Gallery, 1930</span>),
Pretorii (Pretoria Art Museum, 1932), Johanesburgu (Africana Museum, 1933 r.). Jednymi
z najstarszych muzeów są Kitale Museum w Kenii (1924) ufundowane przez
pułkownika Hugh Stoneham i Uganda Museum w Kampali, założone w 1908 roku z
fundacji George Wilson, angielskiego archeologa i etnografa. W 1933 roku utworzono również National Museum of Somalia w Mogadiszu. Po wojnie domowej w
1991 roku zostało ono zamknięte, jednak rok później wznowiono działalność.
Gromadzone są tam zbiory archeologiczne, etnograficzne i historyczne. Museé de
l’Institut Fondamental l’Afrique Noir (IFAN) w Dakarze powołane zostało w 1938
roku jako Institut Français d’Afrique Noire. Zostało przekształcone w muzeum w
1966 roku.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Po II wojnie światowej zjawisko
muzealizacji znacznie spowolniło, co miało związek z uszczupleniem środków
finansowych i ogólnym kryzysem polityczno-społecznym w Europie i koloniach. W
ten sposób nie doszła do skutku planowana w latach trzydziestych XX wieku budowa Rhodes
National Gallery w Salisbury (obecnie Harere w Zimbabwe), której fundatorem był
Sir James McDonald, przyjaciel Cecil John Rhodes. Projekt zrealizowano dopiero
w 1953 roku Pierwszym dyrektorem instytucji został Frank McEwen, późniejszy
współtwórca spółdzielni rzeźbiarzy Shona, których twórczość jest dziś wysoko
ceniona w świecie sztuki. Zarządzał instytucją w latach 1955-1973. Obecna the
National Gallery of Zimbabwe w Harere, posiada również oddział w Bulawayo. Kuratorem
zbiorów jest Raphael Chikukwa.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1KdB6v0Mb_tSv64eVgUPbXSFUO8TnFpDH1rhMtdwdwJp9ZnzIIEqW7Z_aR0XQ1i39XeSX1cpC3jhGJ81RjuQpaFNpk7skQj8HfriShQcIDPPLJ-r-pxGN-DVYsqpY8qoRyO_pu6-O/s1600/194116947_f5d0a51170_b.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1KdB6v0Mb_tSv64eVgUPbXSFUO8TnFpDH1rhMtdwdwJp9ZnzIIEqW7Z_aR0XQ1i39XeSX1cpC3jhGJ81RjuQpaFNpk7skQj8HfriShQcIDPPLJ-r-pxGN-DVYsqpY8qoRyO_pu6-O/s320/194116947_f5d0a51170_b.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">Muzeum Narodowe w Bamako (Mali)</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W czasie
dekady niepodległości (l. 60. XX w.) stosunek do instytucji stworzonych przez
europejczyków był dwojaki. Z jednej strony budziły one „niechęć jako do formy
utworzonej przez eksploratorów i im służące[j]” [Z. Żygulski jn.], z drugiej stanowiły
podwaliny dla stworzenia własnego obrazu kultury, nie przetworzonego już przez
pryzmat europocentryzmu. Pozostawione po kolonizatorach muzea i szkoły
artystyczne przeformułowano, dostosowując do potrzeb młodych narodów. Powstałe
w tym czasie instytucje obierały za cel obudowę tożsamości i świadomości
narodowej. Niestety niewiele z nich przetrwało próbę czasu, a niedofinansowanie
i brak zainteresowania ze strony władz, oraz liczne zawirowania polityczne na
kontynencie, nie sprzyjały wzrostowi znaczenia tych instytucji dla
społeczeństwa. Niewiele miejsca pozostawało także dla sztuki, której pojmowanie
było zupełnie odmienne od europejskiego, a w dodatku dość nowe. To co James
Clifford, historyk i antropolog amerykański nazywa sztuką etniczną odnosi się
do twórczości tradycyjnej (maski, rzeźby kultowe, przedmioty rytualne itp.). Współczesne
afrykańskie malarstwo sztalugowe czy rzeźba, związane były z powstaniem szkół
artystycznych, zakładanych jeszcze przez kolonizatorów i z narzuceniem
zachodniego modelu estetycznego. Edukację artystyczną włączono do nauczania jednak
dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku, w momencie, gdy wykształcono miejscową ludność. Przybierało
to różne formy: od warsztatów artystycznych i rzemieślniczych (np. w Salisbury pod kierunkiem F.
McEwen, w Oshogbo w Nigerii przez S. Wenger czy w Maputo, wówczas Lourenco
Marques w Mozambiku, pod kierunkiem P. Guedes), przez nauczanie na poziomie
szkół podstawowych i średnich, po tworzenie szkół artystycznych i wydziałów
przy ośrodkach akademickich. W latach trzydziestych <span lang="EN-US">XX wieku </span>założono<span lang="EN-US"> Achimota College w Akrze (1927) </span>i<span lang="EN-US"> African School of </span><span lang="EN-US" style="color: windowtext; mso-ansi-language: EN-US; text-decoration: none; text-underline: none;">Fine Art</span><span lang="EN-US"> w Makarere (1937).</span> Zakładanie kolejnych szkół artystycznych<span lang="EN-US">: w Kumasi (1936), Ibadan</span><span lang="EN-US"> </span>i<span lang="EN-US"> Zaria w</span>
Nigerii<span lang="EN-US"> (1953, 1955) czy Académie
des Beaux-Arts et de Metiers d'Art w Lubumbashi i Centre des Arts
Africains tzw. </span>Poto-Poto School Brazzaville przez Pierre Lods utworzone
w Kongo w 1951 roku, umożliwiało artystom afrykańskim podejmowanie nauki na
miejscu. Wielu z nich korzystało jednak z możliwości wyjazdu na studia do Europy.
Program szkół oparty był na konwencjonalnych modelach europejskich i wymuszał
poniekąd łączenie tradycyjnych form afrykańskich z doświadczeniami sztuki
Zachodu. Afrykański postmodernizm stał się platformą poszukiwania nowych
rozwiązań formalnych, w którym obecny jest silnie zakorzeniony pierwiastek
tradycyjnej sztuki etnicznej i głęboka warstwa symboliczna, która stanowi
manifestację doświadczeń [post]kolonialnych.</span></div>
<div class="MsoNoSpacing" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUX94UHigoRuTW95xXmQdqyyenXkJ_Yhyphenhyphenv8-GwcN01PETAftPy8gzfUJYzcOaG1Tr_bhuM2bcOfS7t21ijyINVSwxMTOGN_F6XhzJYN0UGGLgCi4lYmJ3_HzpohZByXDeY2G0qaBTw/s1600/national-museu.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUX94UHigoRuTW95xXmQdqyyenXkJ_Yhyphenhyphenv8-GwcN01PETAftPy8gzfUJYzcOaG1Tr_bhuM2bcOfS7t21ijyINVSwxMTOGN_F6XhzJYN0UGGLgCi4lYmJ3_HzpohZByXDeY2G0qaBTw/s320/national-museu.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Muzeum Narodowe w Nigerii wLagos</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Pod
koniec lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku powołano liczne instytucje muzealne i galerie,
które miały stać się w przyszłości miejscem dialogu międzykulturowego oraz
pomnikiem dziedzictwa kulturowego. Powstały wówczas muzea narodowe: w Bamako w
Mali (1953), w 1955 roku Gitega (Burundi), w 1957 roku w Akrze (Ghana), we Freetown
(Sierra Leone), w Lagos (Nigeria, założone przez angielskiego archeologa
Kenneth Murray), w 1958 roku w Monrovi (Liberia), w którym utworzono galerię
sztuki współczesnej. W 1952 roku brytyjski archeolog Bernard Fagg założył muzeum
w Jos, które było pierwotnie muzeum narodowym Nigerii. W kolejnych dekadach
inicjatyw muzealnych było coraz mniej. Młode państwa borykające się z licznymi
trudnościami natury ekonomicznej, socjologicznej i politycznej nie mogły
pozwolić sobie na znaczniejsze inwestycje w sferę kultury. W tym czasie
powołano, przy wsparciu kapitału zagranicznego, Conakry National Museum w Gwinei
(1960) i Museé
National N’Djamena w Czadzie (1963), gromadzące zbiory etnograficzne i
archeologiczne oraz sztukę lokalnych artystów. W latach siedemdziesiątych pojawiły się w
Afryce Subsaharyjskiej prężnie działające ruchy i organizacje artystyczne.
Niemal w każdym kraju, od Senegalu przez Ghanę po Zair i Kenię, działały
różnego rodzaju stowarzyszenia głoszące hasła odrodzenia cywilizacyjnego. W
1977 roku w Somalii w wyniku ruchu kulturalnego w miejscowości Hargeisa otwarto Hargeisa
Provincial Museum, które jednak zostało zniszczone w czasie wojny domowej w
1988 roku. Gromadziło ono sztukę współczesną.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_RENMvs-OjpPvyBGAdQ-aqP5tKg3VKvvLdbBMxgZFSxmtmDpPhOagqyPXcJspm0U_rodgV5nMrba62lAz7gxHj7ylXcm0ZvUAdLIaf8djrbUsGe_tnFEvWL4O_t1Jb2BKjfClyT7X/s1600/6.-MUSEUM2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_RENMvs-OjpPvyBGAdQ-aqP5tKg3VKvvLdbBMxgZFSxmtmDpPhOagqyPXcJspm0U_rodgV5nMrba62lAz7gxHj7ylXcm0ZvUAdLIaf8djrbUsGe_tnFEvWL4O_t1Jb2BKjfClyT7X/s320/6.-MUSEUM2.jpg" width="320" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: small; text-align: justify;">Museé National N’Djamena w Czadzie </span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Dopiero w początkach latach dziewięćdziesiątych światowy
rynek sztuki szerzej zainteresował się twórczością współczesnych artystów
afrykańskich. Wymusiło to konieczność budowania nowoczesnych struktur
instytucjonalnych, które zajmowałyby się wspieraniem i promocją sztuki
afrykańskiej, poprzez rozwój współpracy na szczeblu regionalnym i
międzynarodowym. W 1991 roku na serii
spotkań w ramach programu Międzynarodowej Rady Muzeów (ICOM) „What Museums for
Africa? Heritage in Future”, które odbyły się w Ghanie, Togo i Niemczech,
podjęto dyskusję na temat stanu instytucji muzealnych w Afryce, ich roli i
przyszłości. Sporządzony został program, który zakładał: uwzględnienie
autonomii muzeów afrykańskich w globalnym świecie, podejmowanie współpracy
międzyinstytucjonalnej w ramach wspólnych działań, organizowanie
specjalistycznych szkoleń dla kuratorów i pracowników muzealnych, ochronę
dziedzictwa, a także walkę z nielegalnym handlem dobrami kultury. Program AFRICOM
prowadzony przez ICOM, realizowany był w dwóch etapach (1993-1995, 1996-1998) w
muzeach w Afryce. W ramach działań na rzecz zwiększenia autonomii i
odpowiedzialności afrykańskich specjalistów, ostatecznie w 2000 r.
przekształcono AFRICOM w niezależną organizację pozarządową, której siedziba
znajduje się w Nairobi (Kenia). Funkcję dyrektora objęła dr Rudo Sithole.
AFRICOM dał solidne fundamenty pod tworzenie sieci muzeów i centrów sztuki na
kontynencie afrykańskim. Po roku 2000 roku powołano wiele nowych instytucji, których zadaniem jest
kolekcjonowanie, przechowywanie dóbr kultury oraz edukacja artystyczna i
tworzenie centrów dialogu międzykulturowego.</span></div>
<div style="margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSkR9KjbnKraF116KrR49V0t9uhfILI79EGvBMBmxYFjuUHyXccI5X0ITqxA5SrLEDTqVhH31YmIx54Pceb-zfVjyvMR7Uh4WTdB12hC21cvGm8ze9O1GbmHWt9NiyVrT0PklXMCd/s1600/africaremix01a.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><img border="0" height="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSkR9KjbnKraF116KrR49V0t9uhfILI79EGvBMBmxYFjuUHyXccI5X0ITqxA5SrLEDTqVhH31YmIx54Pceb-zfVjyvMR7Uh4WTdB12hC21cvGm8ze9O1GbmHWt9NiyVrT0PklXMCd/s320/africaremix01a.jpg" width="320" /></span></a><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wsparcie ze
strony AFRICOM i wielu innych instytucji, stowarzyszeń, prywatnych fundacji i galerii
otworzyło drzwi na światowy rynek sztuki. Wystawy takie jak <i>Africa Remix</i> (2004-2006), <i>Africa Today - The dark side of the art</i>
(Roma, 2007), wystawy na biennale w Lyon i Wenecji czy Dokumenta 11 w Kassel w
2002 roku, gdzie powołane zostało Museum of Contemporary African Art and More,
cieszyły się znacznym zainteresowaniem widzów i badaczy. W promocji
współczesnej sztuki afrykańskiej ważną rolę odgrywają również festiwale sztuki organizowane
na kontynencie m.in. Dak’Art Biennale de l’Art africain Contemporain w
Senegalu, Johannesburg Biennale (South Africa), Bamako Encounters African
Photography Biennale (Mali), Cape Africa Platform (South Africa), the Luanda
Triennial (Angola). O kierunkach rozwoju afrykańskich instytucji sztuki
decydują znakomicie wykształceni kuratorzy o międzynarodowej renomie, często
też twórcy i fundatorzy muzeów i galerii, jak Jimmy Ogonga, Bisi Silva,
Fernando Alvim. Edukacja, upowszechnianie sztuki i chęć ułatwienia dostępu do
niej przyczyniają się do coraz szerszego wykorzystywania potencjału Internetu. W
ramach działalności Nigeria National Museum w Lagos w 2011 roku z inicjatywy
hiszpańskiego architekta Jess Castellotte utworzone zostało <a href="http://www.pau.edu.ng/museum/" target="_blank">Virtual Museum ofModern Nigerian Art</a>, które stanowi uzupełnienie i wsparcie instytucji, oraz
platformę edukacyjną. Muzeum wirtualne obsługiwane jest przez Pan-Atlantic
University w Lagos. W formie „pokoi” podzielonych na różne okresy historyczne,
szkoły i warsztaty można zapoznać się z kolekcją sztuki. W bazie znajduje się
ponad 800 artystów m.in. Aina Onabolu, Bruce Onobrakpeya czy Babalola Lawson.
Kultury tradycyjne prezentuje muzeum wirtualne Gabonu. W dziedzinie sztuk
plastycznych Afryka Subsaharyjska prezentuje się jako kontynent bardzo
zróżnicowany. W świetle poważnego kryzysu ekonomicznego mającego miejsce już od
wczesnych lat osiemdziesiątych XX wieku, życie artystyczne w krajach afrykańskich pozostaje
nadal wielkim problemem. Konieczność rozpowszechniania sztuki i budowania
świadomości estetycznej i kulturowej, jest dziś jednym z najważniejszych zadań
młodych instytucji sztuki współczesnej w Afryce.</span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-47156143214389871132015-05-20T22:10:00.003+02:002015-11-30T01:23:49.324+01:00Ouattara Watts | Sztuka tradycji<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #f3f3f3;"><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;">Tekst: </span><a href="mailto:sztukaafryki@gmail.com" style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; text-align: left;" target="_blank">Małgorzata Baka-Theis</a><span style="color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;"> | Sztuka Afryki</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 18.3999996185303px;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 18.3999996185303px;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv50EHipwIDkLWyDjQB5U8y8Iwbe1T3TUkMXePksCbqNx_NbbTgGa9lJc3p0deCqnolF2eyQ4KIkAGGl0kSwZfhoVMQcjtedwOyhlS4nLSsCJLLn_hHeDvEUB5g6DSGFUwJKex8whh/s1600/59ec02679c56b7c757acc5a658ee5f89.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv50EHipwIDkLWyDjQB5U8y8Iwbe1T3TUkMXePksCbqNx_NbbTgGa9lJc3p0deCqnolF2eyQ4KIkAGGl0kSwZfhoVMQcjtedwOyhlS4nLSsCJLLn_hHeDvEUB5g6DSGFUwJKex8whh/s320/59ec02679c56b7c757acc5a658ee5f89.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Współczesna sztuka afrykańska zakorzeniona jest w
wielowiekowej tradycji, przetworzonej przez kolonialną historię kontynentu.
Wizualny język jakim posługują się artyści współcześni przekłada się na formy
rzeźb, instalacji, malarstwo, grafikę, design, gdzie bogactwo kulturowej
różnorodności, w kontekście globalizmu, stało się wyróżnikiem „afrykańskości”.
Ten silny, „genetyczny” wręcz pierwiastek znajduje wyraz w twórczości wielu
afrykańskich artystów, jak Ouattara Watts, Steve Bandoma, Romuald
Hazoume, Calixte Dakpogan, Goncalco Mabunda, Pascale Marthine</span> <span style="border-image-outset: initial; border-image-repeat: initial; border-image-slice: initial; border-image-source: initial; border-image-width: initial; border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Tayou...<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: justify;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/9f/9a/7d/9f9a7d77d74d4891419bcaad8ee990a4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="197" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/9f/9a/7d/9f9a7d77d74d4891419bcaad8ee990a4.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: #999999;"><em style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 11px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">Wanted 1</em><span style="background-color: white; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">, 2008, mix mediana płótnie</span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Przewodnim tematem wielu współczesnych dzieł rzeźbiarskich i
malarskich, instalacji i performance’ów jest</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">maska i tradycyjna rzeźba kultowa.</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Ten archetyp kulturowy stanowi wyraz
afrykańskiej tożsamości. W nurcie malarstwa, osadzonym w zachodnioeuropejskim
ekspresjonizmie i kubizmie, reprezentowanym przez artystów nowoczesnych
urodzonych w latach trzydziestych i czterdziestych XX wieku, takich jak. m.in.</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Agbagli Kossi</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">(1935, Togo);</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">François Thango</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">(1936-1981, Kongo);</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Cyprien Tokoudagba</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">(1939-2012, Benin);</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Twins Seven-Seven</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">(1944-2011, Nigeria) <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>, motyw maski wydaje się
być wynikiem kompromisu pomiędzy nowym medium, poszukiwaniem nowych form a
zakorzenieniem w tradycyjnych kulturach etnicznych.</span></span></div>
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/de/ea/d1/deead16af28248b35ef06f590d60dccc.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="177" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/de/ea/d1/deead16af28248b35ef06f590d60dccc.jpg" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><em style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #202020; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 11px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">Zanzibar, </em><span style="background-color: white; color: #202020; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">2008-2010</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Ouattara Watts</span> <span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">(ur.
1957 r.), urodzony w 1957 r. w Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej, wywodzi
się z ludu Senufo. Jego ojciec praktykował medycynę tradycyjną jako uzdrowiciel
i zachodnią - jako chirurg. Stąd też, na edukację Wattsa składały się zarówno
zachodnie liceum i duchowe wtajemniczenie ludu Senufo. Pod koniec 1980 roku <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> przeniósł się do Paryża. Od roku 1986 studiował w École des Beaux-Arts. W tym też czasie miała miejsce jego
pierwsza wystawa indywidualna, która odbyła się w </span>Centre
Culturel de la Rochelle<span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">. <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">W trakcie jednej z wystaw zbiorowych w styczniu 1988
roku poznał Jeana-Michela Basquiata <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn4" name="_ftnref4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Za jego namową przeniósł
się w kwietniu do Nowego Jorku, a stamtąd obaj wyjechali do Nowego Orleanu na
wielki festiwal jazzowy <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn5" name="_ftnref5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Ta intensywna przyjaźń
trwała jednak krótko. Basquiat zmarł 12 sierpnia. Ale to właśnie on oraz
wyjazd do Nowego Jorku stały się dla </span><em><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-style: normal;">Ouattary</span></em><span class="apple-converted-space"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;"> </span></span><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Wattsa punktem zwrotnym. Watts zaczął
odchodzić od afrykańskiego ekspresjonizmu w kierunku poszukiwania własnego
stylu, w którym nie trudno wyczuć jednak inspiracje twórczością przyjaciela. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/b9/96/7f/b9967f4f3a1e5c2452b07f3ddc6c01d4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/b9/96/7f/b9967f4f3a1e5c2452b07f3ddc6c01d4.jpg" width="165" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><em style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #202020; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 11px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">Makeda</em><span style="background-color: white; color: #202020; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">, </span><span style="background-color: white; color: #202020; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">2009</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Jego p<span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">race malarskie osadzone są według niektórych krytyków
w duchu neo-ekspresjonizmu, ale trudno się z nimi do końca zgodzić. Są to
przede wszystkim kolaże, wielkoformatowe obrazy i rysunki tajemniczych ideogramów,
zawierających wielokulturowe symbole religijne, naukowe i elementy
abstrakcyjne. Poza wyraźnymi wpływami Basquiata, artysta łączy w nich estetykę zachodnio-afrykańskiego
modernizmu i afrykańskich tradycji graficznych z filozofią i kosmologią ludów Zachodniej
Afryki (Senudo, Dogon). W jego twórczości
przenikają się zatem motywy tradycyjnych rzeźb afrykańskich, masek, z liczbami stanowiącymi
tajemniczy kod odwołujący się do
rozbudowanej kosmologii afrykańskiej. Watts przekształca i przywłaszcza
tradycyjne motywy, tworząc wizualne opowieści o magii, świecie duchów i
szamanizmie. Tekstury, reliefy i inne elementy składające się na kolaże są
medium, które przedstawiają rzeczywistości pogranicza światów fizycznego i
duchowego, współczesnego i dawnego. </span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Jego
prace cechuje intuicyjność i spontaniczność, maluje od centrum płótna na
zewnątrz</span><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> Całość
określa ograniczona paleta barwna, o mocnych i czystych kolorach. Kolor to
niezwykle wyrazisty element jego twórczości, w którym widoczna jest szczególnie
afrykańska wrażliwość, a jednocześnie nie da się nie wyczuć wpływów Jacksona
Pollocka czy Josepha Beuysa. Jednak czystość koloru, wykorzystanie naturalnych
pigmentów osadza jego obrazy i rysunki w estetyce ruchu Vohou-Vohou działającego
przy L'Ecole des Beaux arts d'Abidjan <a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftn6" name="_ftnref6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="border: 1pt none windowtext; line-height: 115%; padding: 0cm;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a> na Wybrzeżu Kości
Słoniowej od końca lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/23/f9/d4/23f9d4611736af63c364d8f60345616a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/23/f9/d4/23f9d4611736af63c364d8f60345616a.jpg" width="184" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><em style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #202020; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 11px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">Matrix00</em><span style="background-color: white; color: #202020; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">, 2003</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W jednej z najciekawszych serii kolaży pojawia się motyw tradycyjnej rzeźby lub maski afrykańskiej. W dziele <i>Wanted </i>z 2008 roku wklejona została
fotografia z głową rzeźby ludu Senufo symbolizującej pramatkę. W oryginalnych
rzeźbach kanoniczna forma ukazuje statyczną, dostojną, siedzącą na
wysokim stołku postać kobiety, który stanowi o wysokim statusie społecznym. W
pracy Wattsa do głowy, na fryzurze której widnieją cyfry, domalowano
schematycznie ukazany korpus w pozycji embrionalnej. Postać po bokach otaczają
czarne plamy i kreski. Podobny zabieg zastosował artysta w pracach <i>Afro Beat</i>, <i>Poem, Vertigo #8</i> (wszystkie z 2011 r.) – gdzie maska została namalowana </span></span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">tym razem</span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;"> </span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">czarnym tuszem, </span><i style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">Makeda</i><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">
(2009), w której fragment rzeźby przywodzi na myśl fotografie afrykańskich
statuetek Man Raya. W pracy </span><i style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">Zanzibar</i><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">
(2008-2010) w prawym górnym rogu widnieje motyw graficzny zaczerpnięty z masek Kanaga
ludu Dogon z Mali. Kolaż zatytułowany </span><i style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">Matrix00</i><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">
(2003) złożony jest </span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">z kolei</span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;"> </span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif;">z charakterystycznego dla Mali wąskiego pasa
tkaniny z barwionymi indygo wzorami floralnymi.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/dd/71/f5/dd71f5f2ddb250eafcd41b4aa515d8de.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/dd/71/f5/dd71f5f2ddb250eafcd41b4aa515d8de.jpg" width="160" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><em style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #202020; font-family: Arial; font-size: 11px; line-height: 11px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-align: left; vertical-align: baseline;">Poem</em><span style="background-color: white; color: #202020; font-family: "arial"; font-size: 11px; line-height: 11px; text-align: left;">, 2011</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;">Zarówno bogata symbolika i ziemiste odcienie wskazują,
iż Watts kieruje się przede wszystkim własnym doświadczeniem afrykańskich
rytuałów, także tych z obszaru wróżbiarstwa, inicjacji, które wywarły znaczący wpływ na jego filozofię życiową i postawę artystyczną. Miał wiele wystaw
indywidualnych m.in. w galeriach </span>Boulakia (1990, 1993)<span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> w Paryżu, </span><span style="background: white; letter-spacing: 0.15pt;">Leo Koeniga<span class="apple-converted-space"> </span></span><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> Gagosiana (1995) i w galerii Vreja
Baghoomiana – marszanda Basquiata (1988, 1990, 1992) w Nowym Jorku, a także w </span>Akira Ikeda
Gallery w Nagoya w Japonii (1990), Magazzino
d’Arte Moderna w Rzymie (1999). Uczestniczył w wielu ważnych wystawach o randze
międzynarodowej, jak Documenta 11 w Kassel czy Biennale w Wenecji (1993).<span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Obecnie artysta mieszka i
tworzy w Nowym Jorku.</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b>Więcej prac artysty na <a href="https://www.pinterest.com/sztukaafryki/quattara-watts/" target="_blank">PINTEREST.</a></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></span>
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b>Bibliografia:</b><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><i>Encyclopedia of African
American Artists</i>, p. 251-253<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Fretz E., <i>Jean-Michel
Basquiat: A Biography</i><span style="background: white;">, [</span></span><span lang="EN-US" style="background: white; line-height: 115%;">ABC-CLIO</span><span lang="EN-US" style="background: white; line-height: 115%;">] 2010, p<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">. 162<o:p></o:p></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Kennedy B.P.,
Burke E.S., </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><i>Modern and Contemporary Art at Dartmouth: Highlights from the Hood Museum
of Art</i></span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><i> , </i>[</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Hood Museum of
Art] 2009, p. 165</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Nichols M.G., <i><span style="border: 1pt none windowtext; font-weight: normal; padding: 0cm;">Ouattara</span></i><span class="apple-converted-space"><span style="border: 1pt none windowtext; padding: 0cm;"> </span></span><span style="outline: 0px;"><i><span style="border: 1pt none windowtext; font-weight: normal; padding: 0cm;">Watts</span></i></span><b><i><span style="border: none windowtext 1.0pt; mso-border-alt: none windowtext 0cm; padding: 0cm;">,</span></i></b><span class="apple-converted-space"><i> </i></span><em style="outline: 0px;"><span style="border: 1pt none windowtext; font-style: normal; padding: 0cm;">Art in America, </span></em>2008, Vol. 96, Issue 8, p.167-167<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Peffer J., <i>African Modernism, from the Margins to the
Marketplace</i>, </span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Art Journal, 2003, Vol. 62, Issue 4, p. 101-103</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Wei L., <i>Ouattara Watts</i>,<span class="apple-converted-space"> </span><em style="outline: 0px;"><span style="border: 1pt none windowtext; font-style: normal; padding: 0cm;">ARTnews, </span></em>2008, Vol.
107, Issue 4, p. 142-142</span><span style="font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
</div>
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Prace tych
artystów znajdują się w kolekcji Jeana Pigozzi’ego.</span></div>
</div>
<div id="ftn2">
<div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref2" name="_ftn2" style="background-color: white;" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a>
<span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333;">Vohou-Vohou:
</span><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: #fafafa; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; color: #333333;">odmowa korzystania z drogich materiałów malarskich.<span class="apple-converted-space"> </span>Watts wykorzystuje znalezione
przedmioty i recyklingu tkaniny zabierani na swoich stałych poszukiwań.</span></span></div>
</div>
<div id="ftn3">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> http://www.magazzinoartemoderna.com/ouattara-watts-bio/</span></div>
</div>
<div id="ftn4">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a> http://www.tfaoi.com/aa/4aa/4aa371.htm</span></div>
</div>
<div id="ftn5">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a> http://www.alessandrobenetton.com/glenn-o-brien-tells-of-magic-and-science-in-the-paintings-by-ouattara-watts/</span></div>
</div>
<div id="ftn6">
<div class="MsoNormal" style="background: white; margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=349667571837518778#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a> </span><span lang="EN-US" style="background-color: transparent; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 14.9499998092651px;">Kennedy B.P., Burke E.S., </span><span lang="EN-US" style="background-color: transparent; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 14.9499998092651px;"><i>Modern and Contemporary Art at Dartmouth: Highlights from the Hood Museum of Art</i></span><span lang="EN-US" style="background-color: transparent; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 14.9499998092651px;"><i> , </i>[</span><span lang="EN-US" style="background-color: transparent; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; line-height: 14.9499998092651px;">Hood Museum of Art] 2009, p. 165</span></div>
<div class="MsoFootnoteText">
<br /></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-34137005038590263412015-03-12T15:22:00.002+01:002015-11-30T01:37:57.586+01:00Sztuka we współczesnej Afryce. Wstęp do...<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="background-color: #f3f3f3; color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;">Tekst: </span><a href="mailto:sztukaafryki@gmail.com" style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small; text-align: left;" target="_blank">Małgorzata Baka-Theis</a><span style="background-color: #f3f3f3; color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small; text-align: left;"> | Sztuka Afryki</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHqUquffdkq23WWauV8M0RViIrIwDhaqybsTSAra8ozo9B3Zij_AIzNV9JD44KY4ZpRd54-MSsXCcPgnjx3Qia2eR4eZflLcCqG3aYsBWT6oY1HtQ15AcWmULo7pKrHCOppTWfEgkj/s1600/GabaSalon.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHqUquffdkq23WWauV8M0RViIrIwDhaqybsTSAra8ozo9B3Zij_AIzNV9JD44KY4ZpRd54-MSsXCcPgnjx3Qia2eR4eZflLcCqG3aYsBWT6oY1HtQ15AcWmULo7pKrHCOppTWfEgkj/s1600/GabaSalon.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Meschac Gaba - Museum of Contemporary </span><br />
<span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">African Art & More, Kunsthalle Fridericianum, Kassel</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Współczesna
sztuka afrykańska stanowi swego rodzaju fenomen. Polega on na połączeniu
własnej bogatej tradycji ze zdobyczami Zachodu, które zostały przetworzone w
zupełnie nową jakość, stając się odpowiedzią Afryki na dominujący,
europocentryczny model świata sztuki. Abdou Sylla, senegalski muzeolog, pisał w
jednym ze swoich tekstów: <span class="hps"><i>Zawsze
jest</i></span><i> <span class="hps">pretensjonalne</span>
<span class="hps">traktować</span> <span class="hps">sztukę afrykańską</span> <span class="hps">niczym</span> <span class="hps">jednolitą</span> <span class="hps">wizję</span>,
jak jest to <span class="hps">obecnie</span> <span class="hps">praktykowane </span></i><span class="hps">(…)<i>.</i></span><i> <span class="hps">Ten punkt widzenia</span> <span class="hps">w rzeczywistości</span> <span class="hps">pomija</span> <span class="hps">lub zaniedbuje</span> <span class="hps">afrykańską</span> <span class="hps">różnorodność</span>: <span class="hps">indywidualne</span> <span class="hps">plastyczne</span> <span class="hps">doświadczenia</span> <span class="hps">sztuki</span> <span class="hps">afrykańskich</span> <span class="hps">artystów</span></i><span class="hps">…</span><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn1" name="_ednref1" title="">[1]</a></span></span><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn1" name="_ednref1" title=""><!--[endif]--></a></span> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="MsoEndnoteReference"><span class="MsoEndnoteReference"><br /></span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Kojarzenie sztuki
afrykańskiej z tradycyjnymi maskami czy rzeźbami kultowymi, znanymi z twórczości
artystów awangardowych początku XX wieku, przysłania bogatą paletę zjawisk
współczesnych, które poruszają niezwykle trudne i ważne tematy, takie jak
władza, kolonializm, demokracja i polityka, dyskryminacja rasowa,
konsumpcjonizm i ekologia, problem HIV, równość płciowa, przemoc wobec kobiet….
Artyści afrykańscy odwołują się także do tradycji, związków etnicznych,
historii, świadomości podziałów społecznych, statusu rodziny, religii czy obecności sztuki w przestrzeni miejskiej i budowaniu za jej pośrednictwem więzi w społecznościach lokalnych.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://polpix.sueddeutsche.com/bild/1.1156569.1355552863/860x860/okwui-enwezor-haus-kunst.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://polpix.sueddeutsche.com/bild/1.1156569.1355552863/860x860/okwui-enwezor-haus-kunst.jpg" height="202" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Okwui Enwezor </span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="CytatZnak"><span style="line-height: 115%;">Współczesna sztuka Afryki Subsaharyjskiej
jest coraz bardziej rozpoznawalna i obecna na światowym rynku. Dzieła Bena Enwonwu,
Vincenta Kofi, <a href="http://sztuka-afryki.blogspot.com/2015/02/yinka-shonibare-postkolonialne-hybrydy.html">Yinki Shonibare</a>, Chéri’ego Samby, <a href="http://sztukaafryki.umk.pl/?p=466" target="_blank">Tracey Rose</a>, <a href="http://sztukaafryki.umk.pl/?p=362" target="_blank">Meschaca Gaby</a>,
Julie Mehretu, <a href="http://sztukaafryki.umk.pl/?p=438" target="_blank">Sokari Douglas Camp,</a> <a href="http://sztukaafryki.umk.pl/?p=403" target="_blank">Abdoulaye Konate</a>, <a href="http://sztukaafryki.umk.pl/?p=64" target="_blank">Romualda Hazoumé</a>
czy Frédérica Bruly Bouabré i wielu innych, goszczą na międzynarodowych
wystawach, pozyskiwane są do publicznych i prywatnych kolekcji, głównie europejskich i
amerykańskich. Współcześni artyści tworzący dzieła malarskie, rzeźby,
instalacje, czy poszukujący artystycznej formy wyrazu w nowych mediach,
performance, sztuce recyklingu, oddają w nich odrodzenie afrykańskiego ducha. </span></span><span style="line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span class="CytatZnak"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Sztuka afrykańska zaistniała
na arenie międzynarodowej pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku, kiedy to
zorganizowano w Londynie w Transcription Center jedną z pierwszych (1967), w
której udział wzięli przedstawiciele pierwszego pokolenia artystów-modernistów m.in.
Vincent Kofi, Uche Okeke, Twins Seven Seven czy Ovia Idah. </span><span style="line-height: 115%;">Przełomowym momentem w historii
zainteresowania współczesną twórczością afrykańską na Zachodzie były jednak
dwie szeroko dyskutowane wystawy: krytykowana za postkolonialny model
zestawiania modernistycznej sztuki europejskiej z tradycyjną sztuką etniczną
Afryki <i>Primitivism in 20th Century Art: Affinity of the Tribal and the Modern</i> <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn2" name="_ednref2" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
z 1984 roku, zorganizowana w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, której
kuratorem był William Rubin i <i>The Magicians of the Earth</i> w Pompidou Center w
Paryżu, w 1989 roku, na której eksponowano m.in. dzieła Frédérica Bruly
Bouabré, Esther Mahlangu, Bodys Isek Kingelez, Cypriena Tokoudagba, Chief Mark
Unya, Henry Munyaradzi. Kuratorem wystawy był Jean-Hubert Martin.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://universes-in-universe.de/specials/africa-remix/dilomprizulike/img-01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://universes-in-universe.de/specials/africa-remix/dilomprizulike/img-01.jpg" height="151" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Africa Remix: Contemporary Art of a Continent</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Dopiero
w początkach lat dziewięćdziesiątych światowy rynek sztuki szerzej
zainteresował się twórczością współczesnych artystów afrykańskich. Wymusiło to
konieczność budowania nowoczesnych struktur instytucjonalnych, które
zajmowałyby się wspieraniem i promocją sztuki afrykańskiej, poprzez rozwój
współpracy na szczeblu regionalnym i międzynarodowym.</span><span style="line-height: 115%;"> W 1990 roku powstała pierwsza
kolekcja współczesnego malarstwa afrykańskiego Jeana Pigozzi’ego <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn3" name="_ednref3" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
gromadząca dzieła artystów z Kongo, Nigerii czy Beninu. Jej siedziba znajduje się obecnie w Brukseli.</span><span style="line-height: 115%;"> Jednak dopiero XXI wiek otworzył nowy rozdział w historii sztuki
afrykańskiej, która spotyka się z coraz większym zainteresowaniem na Zachodzie,
ostatnio szczególnie w Niemczech <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn4" name="_ednref4" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="color: black; line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Szczególną
rolę odegrały międzynarodowe wydarzenia wystawiennicze: salon afrykański na 52. Biennale w Wenecji (2007), salon afrykański w Kassel na wystawie Documenta 11 (2002), londyńska wystawa Africa Remix (2006-2007) czy wielki międzynarodowy projekt "<i>1:54 Contemporary African Fair Art</i>" w Londynie (2014, 2015). Dyrektorem artystycznym 56. Biennale w Wenecji (V-XI 2015) został po raz pierwszy w ponad stuletniej historii wystawy kurator afrykańskiego pochodzenia - Okwui Ewenzor.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"></span></span><br />
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"></span></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://magiciensdelaterre.fr/templates/images/temp/accueil_3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://magiciensdelaterre.fr/templates/images/temp/accueil_3.jpg" height="270" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Instalacja autorstwa Esther Mahlangu.</span><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;"> Wystawa </span><i style="color: #888888; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Les Magiciens de la Terre</i><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: arial, sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">, 1989 r.</span><br />
<span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">kurator J</span><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">ean Hubert Martin</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Znaczący wkład w popularyzację współczesnej sztuki afrykańskiej mają afrykańscy kuratorzy, często wykształceni na Zachodzie,
jak m.in. </span><span style="line-height: 115%;">Okwui Ezwezor –
nigeryjski kurator, krytyk sztuki i pisarz <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn5" name="_ednref5" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
który był kuratorem kontrowersyjnego Documenta XI w Kassel, zapraszając
artystów z krajów tzw. Trzeciego Świata, podejmujących dyskusję z
postkolonializmem i europocentryzmem w sztuce. Enwezora w 2013 roku zaproszono
do objęcia dyrekcji artystycznej 56. Biennale w Wenecji w 2015 roku <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn6" name="_ednref6" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a>. Wśród
działających na arenie międzynarodowej kuratorów afrykańskich wymienić należy
także parę Nigeryjczyków – Bissi Silvę i Olu Oguibe, afrykańskiego pochodzenia
żyjącego we Francji Simona Njami, Salaha Hassana, czy Kameruńczyka Goddy’ego
Leye’a, oraz ostatnio dość intensywnie działającego Iworianina Yacouba’ę Konaté.
Do końca XX wieku za organizację wystaw artystów afrykańskich odpowiadali
głównie amerykańscy i francuscy kuratorzy: Susan Vogel, Clémentine Deliss, André
Magnin.<o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"></span></span><br />
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://photos1.blogger.com/blogger/3561/4181/1600/Bisi%20Silva%20web.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://photos1.blogger.com/blogger/3561/4181/1600/Bisi%20Silva%20web.jpg" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;">Bisi Silva</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Jeszcze
kilka lat temu David Stuart Elliot, krytyk brytyjski nazywał Afrykę
„kuratorskim cmentarzyskiem” (2007) <a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn7" name="_ednref7" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
jednak dziś zaobserwować można znaczną aktywność kuratorów młodego
pokolenia, wykształconych już na afrykańskich uczelniach, jak m.in. etiopska
antropolożka Meskerem Assegued, Kenijczyk Jimmy Ogonga, Khwezi Gule i Gabi
Ngcobo z RPA, czy Senegalki N’Gone Fall i Koyo Kouoh – działające na obszarze sztuki feministycznej. Ich działalność związana jest także z tworzeniem na kontynencie
afrykańskim ośrodków sztuki – tu głównie w Johannesburgu w RPA, w Dakarze w
Senegalu czy Bamako w Mali, gdzie organizowane są najważniejsze festiwale
sztuki współczesnej, zyskujące coraz większą międzynarodową renomę (Dak’Art,
Bamako Biennale). Często też sami artyści przejmują rolę kuratorów sztuki, jak
np. ghański artysta Kofi Setrodji, który stworzył w ramach Fundacji NUBUKE w
centrum sztuki współczesnej w Akrze (Ghana) czy urodzony w Cotonou w Beninie
Meschac Gaba.</span><span style="line-height: 115%;">
W latach dziewięćdziesiątych XX wieku założone zostały również Doual’Art Centre
D’Art Contemporain </span></span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; line-height: 115%;">w Douala w Kamerunie, Musée d'art contemporain de Cocody w
Abidjanie w Wybrzeżu Kości Słoniowej i Centre Soleil d'Afrique w Bamako w Mali.
Najmłodszym ośrodkiem jest otwarte w Ouidah w Beninie w 2013 roku muzeum sztuki
współczesnej, powstałe z inicjatywy Fundacji Zinsou. Obok niewielkich lokalnych
galerii i fundacji oraz stowarzyszeń na terenie Afryki funkcjonują
międzynarodowe instytucje m.in. Heinrich Boell Foundation z siedzibą m.in. w
Abudja (Wybrzeże Kości Słoniwej) i Lagos (Nigeria) oraz Goethe-Institut,
posiadający oddziały w Akrze, Abidjanie, Dakarze i Lagosie. Ich działalność
skupiona jest nie tylko na promowaniu i krzewieniu wiedzy o kulturach europejskich,
ale też na wspieraniu inicjatyw lokalnych, wymiany doświadczeń i tworzeniu
platformy dialogu międzykulturowego. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Afryka
dopiero buduje swoje struktury instytucjonalne, wznosi pierwsze centra sztuki
współczesnej, dąży do tworzenia środowisk artystycznych kształtujących się wokół niewielkich tworzących się, wielofunkcyjnych
ośrodków kultury, kształci swoich kuratorów, krytyków i historyków sztuki,
którzy pozwolą w przyszłości głębiej spojrzeć na fascynujący świat, nie
zawsze zrozumiały dla człowieka Zachodu. I jak to napisał kiedyś Wacław
Korabiewicz: <i>Sztuka Afryki może nawet się nie podobać. Ale przykuwa uwagę swą niezwykłą wizją </i><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_edn8" name="_ednref8" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8].</span></span><!--[endif]--></span></a> Niech
ten „wstęp” stanowi początek serii wpisów o KURATORACH, INSTYTUCJACH, WYSTAWACH i WYDARZENIACH, MUZEACH.</span></span></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportEndnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="edn1">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref1" name="_edn1" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US">Abdou
Sylla, <i>Contemporary African Arts</i>, „Diogenes”, 1998, Vol. 46, Is. 4, p.
51.</span></span></div>
</div>
<div id="edn2">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref2" name="_edn2" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span></span></a><a href="http://www.moma.org/momaorg/shared/pdfs/docs/press_archives/6081/releases/MOMA_1984_0017_17.pdf?2010">http://www.moma.org/momaorg/shared/pdfs/docs/press_archives/6081/releases/MOMA_1984_0017_17.pdf?2010</a>;
http://www.moma.org/momaorg/shared/pdfs/docs/press_archives/6082/releases/MOMA_1984_0018_19.pdf</span></div>
</div>
<div id="edn3">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref3" name="_edn3" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www.caacart.com/" target="_blank">Contemporary African ArtCollection</a> Jeana Pigozzi’ego </span></div>
</div>
<div id="edn4">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref4" name="_edn4" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a> <i><a href="http://www.faz.net/aktuell/feuilleton/kunst/afrikanische-kunst-eine-neue-kunstwelt-13348968.html" target="_blank">Die Entdeckung einer neuen Kunstwelt</a></i>, Frankfurter Allgemeine,
2015-01-02 </span></div>
</div>
<div id="edn5">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref5" name="_edn5" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a> Jest to pierwszy
pochodzący z Afryki dyrektor w ponad stuletniej historii Biennale.</span></div>
</div>
<div id="edn6">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref6" name="_edn6" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a> http://www.labiennale.org/en/art/news/04-12.html</span></div>
</div>
<div id="edn7">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref7" name="_edn7" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a> D. Elliott, Africa, <i>Exhibition and Fears of the Dark...</i>,
in: <i>Africa
Remix: Contemporary Art. Of a Continent</i>, Ed. Njami Simon, Lucy Duran,
London 2007, p. 31</span></div>
</div>
<div id="edn8">
<div class="MsoEndnoteText">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///H:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Artyku%C5%82y/Blog%20naukowy/Sztuka%20we%20wsp%C3%B3%C5%82czesnej%20Afryce.%20Wst%C4%99p%20do....docx#_ednref8" name="_edn8" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></a> W. Korabiewicz, <i>Sztuka Afryki w zbiorach polskich</i>, Warszawa
1966, s. 10.</span></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0Afryka-8.783195 34.508522999999968-86.9896785 -130.72585200000003 69.423288500000012 -160.25710200000003tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-53572703098759996212015-03-01T00:39:00.000+01:002015-11-30T01:47:43.859+01:00El Anatsui | Spawając gobeliny<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Tekst: </span><a href="mailto:sztukaafryki@gmail.com" style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;" target="_blank">Małgorzata Baka-Theis</a><span style="background-color: #f3f3f3; color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> | Sztuka Afryki</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"> <i>Tkanina jest w Afryce tym, czym
są pomniki na Zachodzie</i><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">| El Anatsui |</span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<b><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqiPgJ6t33hcUCwVXzWz0mVN8ReEWCsXMmo_gQjYn9bgFNc4Kp9ml2MNNT_q3Mpo88URp2f6I3bIfGFowDBLExXSKAcTAwfOFOsLZn7yZOmcPkT1n0DuxjBf9Jb0Q8SpubTKRnwbb2/s1600/blog_Portrait_of_El-Anatsui.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqiPgJ6t33hcUCwVXzWz0mVN8ReEWCsXMmo_gQjYn9bgFNc4Kp9ml2MNNT_q3Mpo88URp2f6I3bIfGFowDBLExXSKAcTAwfOFOsLZn7yZOmcPkT1n0DuxjBf9Jb0Q8SpubTKRnwbb2/s1600/blog_Portrait_of_El-Anatsui.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Latem 2013 roku w Warszawie prezentowana była wystawa dzieł
Marka Rothki. Monochromatyczne obrazy wypełniły niewielką galerię
malarstwa w Muzeum Narodowym. Zabrakło tylko tych najlepszych,
wielkoformatowych, które niemal wchłaniają stojącego przed nimi widza. Wciągają
w nierówną walkę o przestrzeń, atakują, przytłaczają, by ostatecznie całkowicie
nią i wszelkimi w niej obecnymi elementami zawładnąć. Takie wrażenia pozostały
mi z wystawy w londyńskim Tate. Jednak dzieła Rothki zostały zupełnie przyćmione przez dominujące i wciągające w grę pozorów wielkie płachty – „tkaniny-instalacje”
wybitnego ghańskiego artysty El Anatsui’ego, które zdawały się pochłaniać
budynki Altenational Galerie w Berlinie (2010) czy Royal Academy of Arts w
Londynie (<i>Tsiatsia</i>, 2013). I ujęcie
słowa „tkaniny” w cudzysłów nie jest zabiegiem przypadkowym... </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wchodząc bowiem do
wielkiej przestrzeni galerii Tate, przyćmione światło kierowało wprost do
labiryntu złożonego z mieniących się draperii o ciepłych barwach. Na pierwszy
rzut oka ich miękko rozkładające się fałdy, przysłaniające całą powierzchnię
ściany i rozpościerające się po podłodze, wychodząc do widza, sprawiały
wrażenie wielkich, złoconych gobelinów, które ukradkiem zsuwały się z niej, wykraczając poza ramy
ekspozycyjnej przestrzeni. Jednak z każdym krokiem dzieła El Anatsui’ego
poddawały w wątpliwość pierwsze wrażenie oglądającego. Przyciągając swoją
niezwykłą mocą, zmuszały do wytężenia wzroku i zastanowienia się z czym tak
naprawdę ma się do czynienia.</span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.widewalls.ch/wp-content/uploads/El-Anatsui-AG-and-BA-2014-Installation-Aluminium-and-copper-wire-and-nylon-string-dimensions-variable-Photo-Jonathan-Greet-Image-courtesy-October-Gallery-London-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.widewalls.ch/wp-content/uploads/El-Anatsui-AG-and-BA-2014-Installation-Aluminium-and-copper-wire-and-nylon-string-dimensions-variable-Photo-Jonathan-Greet-Image-courtesy-October-Gallery-London-2.jpg" height="266" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;"><i>AG + BA</i>, 2014, Fot. October Gallery, Londyn</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W londyńskiej October Galery
kilka dni temu otwarto wystawę instalacji El Anatsui’ego. Zaprezentowano tam
m.in. <i>Timespace</i> (2014), <i>Skylines</i> (2008), <i>In the World But Don't Know the World</i> (2011) czy <i>AG+BA</i> (2014) wykonane z fragmentów
aluminiowych puszek połączonych nylonowymi strunami lub miedzianym drutem czy
starsze prace z twardego tropikalnego drewna
(<i>Leopard's Paw-prints and other
Stories</i>, 1991) czasem malowanego temperą (<i>1004 Flats</i>, 2002), z kawałkami gazet (<i>Well-informed Ancestors</i>, 2002) lub elementów metalowych (klamki i
kłódki - <i>Day and Night Opening to Each Other</i>, 1998). Podobnie jak warszawska
wystawa Rothki, ekspozycja prac El Anatsui’ego, słynącego z wielkoformatowych
dzieł, tu zamknięta została w niewielkiej przestrzeni galerii w wiktoriańskiej
kamienicy, gdzie niestety zabrakło klimatu, jaki towarzyszył ekspozycjom z Tate
i RAoA. Niemniej jednak można było na wyciągnięcie ręki doświadczyć
materialności i próby przekraczania artystycznych granic, szczególnie w kwestii
wykorzystanych materiałów, przyjrzeć się technice i zastanowić nad
ich znaczeniem. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">RDZEWIEJĄCA TKANINA <o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">To co z oddali, w przypadku
wielkich instalacji na fasadach budynków (<i><span style="background: white;">Installation view of Broken Bridge</span></i><span style="background: white;">, 2012 w Paris Triennial i w le Palais de Tokyo; 2007
Palazzo Fortuny, Wenecja</span>) wydawało się być miękką tkaniną, w
rzeczywistości utkane zostało z drutów, puszek, kapsli, blaszek, gwoździ,
podkładów kolejowych, tarek do manioku, płyt drukarskich, blaszanych, sprasowanych
wiader po farbie, aluminiowych pojemników połączonych miedzianymi drutami,
strunami do gitary, metalowymi spinaczami przemysłowymi. W przypadku dzieł z
lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku i pierwszej dekady XXI wieku materiałem,
którym artysta sobie upodobał najchętniej było twarde tropikalne drewno. Wczesne
prace z końca lat siedemdziesiątych to natomiast tace na żywność i rzeźby
ceramiczne </span><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn1" name="_ednref1" style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span></span></a><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;">.
Jak zwracał uwagę w jednym z wywiadów: „<i>Gdy naczynie pęknie, nie jest to koniec
jego przydatności. Jego życie tylko się zamienia. Nabywa on nowe zastosowania</i>.”</span><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn2" name="_ednref2" style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span></span></a><span class="MsoFootnoteReference" style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;"> </span><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;">Jednak w na międzynarodowym rynku sztuki
rozpoznawalny jest bardziej z instalacji wykonywanych z aluminium. W cyklu prac
wykonywanych z wykorzystaniem tego materiału artysta pragnął obalić „stereotyp
metalu jako sztywnego” ukazując miękki, elastyczny, niemal zmysłowy charakter tworzywa,
zdolny „<i>osiągać ogromne rozmiary i przystosowywać się do konkretnych miejsc</i>”</span><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn3" name="_ednref3" style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span></span></a><span style="font-family: 'helvetica neue', arial, helvetica, sans-serif; text-indent: 35.4pt;">.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://taboofart.files.wordpress.com/2013/08/969949_10151486125171840_422933676_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://taboofart.files.wordpress.com/2013/08/969949_10151486125171840_422933676_n.jpg" height="240" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em;"><tbody>
<tr><td class="tr-caption" style="font-size: 12.8000001907349px; text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;"><i>TSIATSIA</i>, Royal Academy of Art, <br />Londyn, 2013. Fot. M. Baka-Theis</span></td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">El Anatsui urodzony 1944
roku w Anyako w Ghanie wychowywał się w rodzinie wuja. Od połowy lat
sześćdziesiątych studiował rzeźbę na Uniwersytecie Nauki i Technologii w
Kumasi, w czasie których był pod silnym wpływem sztuki zachodniej. Jednak
równie istotny wpływ wywarła na nim kultura ludów Akan (Ghana), tworzących
wielobarwne tkaniny <i>kent</i>e <a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn4" name="_ednref4" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
o bogatej i rozbudowanej symbolice, w której stosowano także symbole <i>adinkra</i>. W 1969 roku uzyskał
dyplom, przez kilka kolejnych lat współpracował macierzystą uczelnią. W 1975 roku rozpoczął pracę jako profesor rzeźby na Uniwersytecie Nigeryjskim w Nsukka. Jego prace prezentowane były na
wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych m.in. na Liverpool Biennale of
Contemporary Arts (2002), The National Museum of African Art Przy Smithsonian
Institution Waszyngtonie (2001), w Centro de Cultura Contemporania w Barcelonie
(2001), Naviti Osaka Sculpture Trienale (1995), na Biennale w Wenecji (1996).
Uczestniczył także w międzynarodowym projekcie Africa Remix (2007). Jego dzieła
znajdują się w kolekcjach największych muzeów i instytucji, w tym British
Museum w Londynie, Centrum Pompidou w Paryżu, de Young Museum w San Francisco, Guggenheim
w Abu Dhabi, The Metropolitan Museum of Art, w Nowym Jorku, Smithsonian
Institution w Waszyngtonie, Muzeum Kunst Palast w Düsseldorf oraz w zbiorach
afrykańskich w The National Gallery of Art i Diamond Bank of Nigeria w Lagos, Asele
Institute w Nimo czy African Studies Gallery na University of Nigeria w Nsukka.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">SPAWANE GOBELINY<o:p></o:p></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Jedno z najbardziej znanych dzieł
El Anatsui’ego to <i>Fresh and Fading Memories</i> (2007), wykonane w czasie Biennale w
Wenecji w 2007 roku, którym przykrył elewację historycznego Palazzo Fortuny. Inne
wielkie instalacje to <i>Broken Bridge I</i>
w Musée Galliera, Paryż (2012) i II na
High Line w Nowym Jorku, (2012/2013); <i>Who Knows Tomorrow</i> z 2010 roku na Alte
Nationalgalerie w Berlinie czy <i>TSIATSIA</i>
na fasadzie Royal Academy of Arts w Londynie (2013). </span></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.indyweek.com/binary/783b/1332189460-akua.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="http://www.indyweek.com/binary/783b/1332189460-akua.jpg" height="180" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;"><i>Akuas Surviving Children</i>, 1996</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wykorzystywane przez El Anatusi’ego,
artysty o ponad czterdziestoletnim doświadczeniu,
materiałów wtórnych poddaje w wątpliwość estetyczną wartość dzieła sztuki. Sam
warsztat artysty nie należy do typowych, gdyż posługuje się on nie tylko
klasycznymi narzędziami, ale także piłami łańcuchowymi, palnikami spawalniczymi,
oraz szeroką gamą innych elektronarzędzi. Towarzyszy temu skomplikowany proces
tworzenia – „zszywania” aluminiowych blaszek miedzianym drutem, spawania
metalowych konstrukcji. El Anatsui zatrudnia kilkunastu asystentów, którzy
towarzyszą mu na poszczególnych etapach powstawania dzieła. Zbierają oni
surowce (puszki, kapsle, druty itp.), a następnie poddają sprasowywaniu.
Łączenie poszczególnych elementów w formy artysta dokonuje jednak sam,
komponując metalowe „tkaniny”, dość jednoznacznie kojarzące się z dziedzictwem
kulturowym Ghany i uniwersalnym symbolem, jakim są tkaniny <i>kente.</i> Te tradycyjne tkaniny wykonywane były na unikalnych krosnach,
które pozwalają tkaczom zestawić pionowe pasy ze skomplikowanych wzorów
geometrycznych w żmudnych procesach wymagających znacznych umiejętności. Pierwsze
tkaniny metalowe El Anatsui’ego miały dość jednolite powierzchnie i regularne
kontury. Jednak z czasem artysta tworzył coraz bardziej skomplikowane
kompozycje, podkreślając fakturę właściwą dla jego metody. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">El Anatsui nie dokonuje
instalacji wszystkich swoich dzieł, przekazując na wystawę jedynie „materiał”.
To kuratorzy wystaw decydują, jak wyeksponować jego dzieła. Nie otrzymują oni
też żadnych instrukcji od artysty. Stąd też wielokrotnie wykorzystywana
„tkanina” przybierała na wystawach bardzo różną formę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">SZTUKA RECYKLINGU</span></i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b><i><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></i></b></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTaeJC8pndIGQiXZ8OawG1gZmDwYQ4GQMEjOYZUWXgBlVX05Wl_" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTaeJC8pndIGQiXZ8OawG1gZmDwYQ4GQMEjOYZUWXgBlVX05Wl_" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="background-color: #f1f1f1; color: #888888; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 13px; line-height: 16px; text-align: left;"><i>Dusasa. </i>Biennale w Wenecji, 2007. <br />Fot. Prince Street Pictures</span></td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W swojej twórczości El Anatsui wielokrotnie
poruszał zagadnienia społeczne, polityczne i historyczne, wykorzystując szeroką
gamę mediów. Lawirując na granicy estetyki i twórczości, którą chyba można
śmiało nazwać sztuką recyklingu, pozwala artyście krytycznie spojrzeć na
problem konsumpcjonizmu, postkolonialnej polityki krajów Zachodu, czy ogólnie -
problemu odzyskiwania surowców wtórnych. Znane człowiekowi Zachodu obrazki
Afryki, na których przedstawiane są dzieci bawiące się własnoręcznie
wykonywanymi modelami samochodów z drutu czy słynne afrykańskie drewniane
rowery, a nawet twórczość artystów afrykańskich takich jak Romuald Hazoume (Benin, ur. 1962), tworzący rzeźby-maski z plastikowych butelek, czy
Kameruńczyka Pascale'a Marthine'a Tayou (ur. 1967) wykorzystującego foliowe
reklamówki, odpady plastikowe i inne do wielkoformatowych instalacji, wpisują
się w nurt sztuki recyklingu/trashartu. Problem zasobów naturalnych i ubóstwa jest bowiem
w sztuce współczesnej Afryki mocno obecny. Jest to też sztuka, która stawia na
szali problemy niedostrzegalne przez artystów Zachodnich, bowiem nie dotyczą
ich bezpośrednio. Zachodnia estetyka łączy w sobie zarówno kreację artystyczną,
jak i szlachetność materiałów, czemu nurt afrykańskiej sztuki recyklingu zdaje
się zaprzeczać. Sztuka recyklingu nie stoi bowiem na równi z tak zwaną „sztuką
wysoką”, nawet jeśli ta odwołuje się do wartości pozaestetycznych, jak na
przykład twórczość Jeffa Koonsa, wykorzystującego szlachetne odmiany stali do
dzieł, które dość jednoznacznie kojarzą się z kiczem. Twórczość artystów
afrykańskich wykorzystująca materiały wtórne daleka jest od kiczu, stanowi
jednak głos w dyskusji nad stanem świata.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.art21.org/files/emvideo-bliptv-6248361.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.art21.org/files/emvideo-bliptv-6248361.jpg" height="180" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Jak zauważa El Anatsui, jego
metalowe tkaniny "<i>ujmują istotę napojów alkoholowych, które zostały
wniesione do Afryki przez Europejczyków (…) w chwili pierwszych kontaktów</i>"<a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn5" name="_ednref5" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a>.
Aby utworzyć te tkaniny, artysta stosuje etykiety z lokalnych marek nigeryjskiej
whisky, rumu, wódki, brandy i innych mocnych napojów alkoholowych, m.in. King
Salomon, 007, Top Squad i ECOMOG. Jego cykle zostały zainspirowane
"<i>ogromnymi stosami szczątków konsumpcji</i>", takich jak góry puszek po
mleku i fragmentów butelek, które znajdują się w Afryce Zachodniej, gdzie
przetwarzanie surowców wtórnych, ale też świadomość ekologiczna są dopiero w
początkowej fazie. "<i>Wiele rzeczy, które są wytwarzane w Europie i Ameryce,
przesyłane są w innych rodzajach opakowań, jak na przykład, świeże mleko w
puszkach. Mamy oczywiście też własne mleko, ale dodatkowo importowane są
ogromne ilości mleka, które jest dostępne w puszkach.</i>"<a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn6" name="_ednref6" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a>
Zjawisko to stało się dla El Anatsui’ego pretekstem do artystycznego rozważenia
problemu konsumpcjonizm i recyklingu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS9nIzb2A8E9I8KYfT35NQrj4XqA6gzxbuqfLYWbsJL0dF7qPMd" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS9nIzb2A8E9I8KYfT35NQrj4XqA6gzxbuqfLYWbsJL0dF7qPMd" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W jednym z wywiadów El Anatsui
stwierdził, że „<i>Tkanina jest w Afryce tym, czym są pomniki na Zachodzie</i>”<a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_edn7" name="_ednref7" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a>.
Biorąc pod uwagę znaczenie <i>kente, </i>czy
malijskich <i>bogolanfini,</i><span class="apple-converted-space"><span style="background: rgb(241, 241, 241); color: #888888; line-height: 115%;"> </span></span>a
nawet fakt, jak bardzo indonezyjskie batiki kojarzą się dziś z kulturami
afrykańskimi, trudno się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Pewne jest natomiast,
że twórczość tego ghańskiego artysty, działającego dziś na polu sztuki
międzynarodowej, jest ważnym głosem w dyskusji nad problemem konsumpcjonizmu.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wystawa w October Gallery w Londynie potrwa do 28 marca. </span><br />
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-indent: 35.4pt;">
<br />
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div id="edn1" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</div>
<hr size="1" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: left; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;" width="33%" />
<div id="edn1" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-size: medium; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: auto; text-align: start; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: auto; word-spacing: 0px;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><b>Bibliografia: </b></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Binder Lisa
M., El Anatsui, “African Arts”, 2008, Vol. 41 Issue 2, p. 24-37<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Boateng Osei
The master of hanging pieces ... How El Anatsui rose to fame, “New African”,
2013,. Issue 529, p. 90-94<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">DeCarbo Ed ,Gravity
And Grace: Monumental Works By El Anantsui, “African Arts”, 2014, Vol. 47 Issue
2, p. 76-78<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Gilbert
Alan, El Anatsui, “Modern Painters”, 2008, Vol. 20 Issue 3, p. 79-79.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Hugh
Honour, Fleming John, The Visual Arts: A History, Pearson:1995<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">LaGamma Alisa,
Giuntini Christine, The Essential Art of African Textiles: Design Without End, New York,MET: 2008<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">O'donovan
Leo J., Transcendent Trash, “America”,
7/15/2013, Vol. 209 Issue 2, p. 25-29<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Oguibe Olu,
El Anatsui, “African Arts”, 1998, Vol. 31 Issue 1, p. 48<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Reintje Brandon,
Installing Anatsui: The Politics of Economics in Global Contemporary Art,
ProQuest, 2009, pp. 57Rubinstein Raphael, Full-Metal Fabrics, “Art in America”,
2006, Vol. 94 Issue 5, p. 158-200 <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Salami
Gitti, The Nsukka Artists and Nigerian Contemporary Art, “African Arts”, 2005,
Vol. 38 Issue 3, p. 10-84<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Vogel Susan
Mullin, El Anatsui: Pot of Wisdom, “African Arts”, 2013, Vol. 46 Issue 3, p. 88-90</span></span></div>
<br />
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<!--[if !supportEndnotes]--><br />
<hr size="1" style="text-align: left;" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="edn1">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref1" name="_edn1" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US">Laura Leffler James, <i>History, Materials, and the Human Hand—An
Interview with El Anatsui</i>, “Art Journal” 2008, Vol. 67, No. 2, p. 36-53.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div id="edn2">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref2" name="_edn2" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> Ibidem<span lang="EN-US">, p. 39.<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div id="edn3">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref3" name="_edn3" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US"><a href="http://africa.si.edu/exhibits/gawu/artworks.html">http://africa.si.edu/exhibits/gawu/artworks.html</a>
<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div id="edn4">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref4" name="_edn4" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a>
<i>Kente </i>to ceremonialny materiał, tkany ręcznie na
krośnie poziomym. Pasy mierzące około dziesięciu centymetrów szerokości są
zszywane w większe kawałki materiału, tworząc obszerne płaszczyzny, urzekające
pięknem i złożonością kompozycji. Fragmenty materiału mają różne kolory,
wymiary i zdobienia. Są noszone podczas bardzo ważnych społecznych i
religijnych uroczystości. Z powodu wysokich kosztów produkcji była to szata
zarezerwowana dla osób wysokiego stanu społecznego (Malika Kraamer, <i>Ghanaian
Interweaving in the Nineteenth Century</i>, “African Arts” 2006, Vol. 39, No.
4, s. 36). Niektóre wzory były przeznaczone wyłącznie dla króla. Pierwotne
kente było materiałem z białej bawełny, ze wzorami tkanymi z nici farbowanej w
indygo, lub zdobionym stemplami w tym kolorze (Sjarief Hale, <i>Kente. </i><i><span lang="EN-US">Cloth of Ghana</span></i><span lang="EN-US">, “African Arts” 1970, Vol. 3, No.
3, s. 26-29).</span></span></div>
</div>
<div id="edn5">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref5" name="_edn5" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US">Laura Leffler James, <i>History, Materials, and the Human Hand—An
Interview with El Anatsui</i>, “Art Journal” 2008, Vol. 67, No. 2, p. 36-53<o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div id="edn6">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref6" name="_edn6" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US"><a href="https://www.blogger.com/http//:africa.si.edu/exhibits/gawu/artworks.html" target="_blank">http//</a></span></span><a href="https://www.blogger.com/http//:africa.si.edu/exhibits/gawu/artworks.html" target="_blank"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">:</span><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">africa.si.edu/exhibits/gawu/artworks.html </span></a></div>
</div>
<div id="edn7">
<div class="MsoEndnoteText" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Latem%202013%20roku%20w%20Warszawie%20prezentowana%20by%C5%82a%20wystawa%20dzie%C5%82%20Marka%20Rothko%20(2).docx#_ednref7" name="_edn7" title=""><span class="MsoEndnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoEndnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a> </span><span lang="EN-US"><a href="http://artsnap.org/3-cool-things-you-might-not-know-about-el-anatsuis-metallic-kente-cloths/"><span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">http://artsnap.org/3-cool-things-you-might-not-know-about-el-anatsuis-metallic-kente-cloths/</span></a>
<o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0Nsukka, Nigeria6.856667 7.39583300000003876.7305405 7.2344715000000388 6.9827935 7.5571945000000387tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-82305526560828012512015-02-01T09:39:00.003+01:002015-11-30T02:23:31.169+01:00Yinka Shonibare | Postkolonialne hybrydy<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: right;">
<span style="background-color: #f3f3f3; color: #444444; font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Tekst: <a href="mailto:sztukaafryki@gmail.com" target="_blank">Małgorzata Baka-Theis</a> | Sztuka Afryki</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/13/e4/90/13e4900bf42386a65e06caa9c65cc2dc.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/13/e4/90/13e4900bf42386a65e06caa9c65cc2dc.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">W
2010 r. berlińska Galeria Narodowa zorganizowała wystawę "<i>Who knows
Tomorrow</i>". Kuratorami byli Udo Kittelmann i Britta Schmitz z <span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial;">Nationalgalerie - Staatliche Museen zu
Berlin</span> oraz </span><span style="background: white; line-height: 115%;">Chika Okeke-Agulu</span><span style="line-height: 115%;">
- nigeryjski historyk sztuki, kurator i bloger specjalizujący się we
współczesnej sztuce afrykańskiej. Miejsce było nie bez znaczenia. W 1884 roku w
czasie konferencji berlińskiej podzielono Afrykę pomiędzy mocarstwa kolonialne,
dzięki czemu wystawa zyskała dodatkowego wydźwięku. Projekt ukazywał relacje
pomiędzy polityką a uwikłaną w nią sztuką, w kontekście wielokulturowości,
globalizacji i tożsamości. Miała ona stanowić rodzaj dialogu pomiędzy
postkolonialną Europą a Afryką. Po sukcesach Documenta X i XI w Kassel (1997,
2002), Africa Remix (2006-2007) czy ekspozycjach na 52. Biennale w Wenecji (2007)
twórczość współczesnych afrykańskich artystów na stałe zagościła w
euroamerykańskim świecie sztuki. I tak jesienny Berlin 2010 roku zamienił się na chwilę w galerię sztuki najnowszej z Afryki. Wędrując od Alte Nationalgalerie, gdzie obejrzeć można było prace ghańskiego
rzeźbiarza El Anatsui'ego, w Neue Nationalgalerie dzieła Kameruńczyka Pascale'a
Marthine Tayou, przez Hamburger Bahnhof, gdzie miały miejsce wystawy Zariny
Bhimji - fotograficzki z Ugandy i urodzonego w Luandzie Antonio </span><span style="line-height: 115%;">Ole, ostatni punkt na mapie stanowił Friedricswerdersche Kirche. W tym
niewielkim, neogotyckim kościółku, zaprojektowanym w latach dwudziestych XIX wieku przez
czołowego pruskiego architekta Karla Friedricha Schinkla, miejsce znalazły
dzieła Yinki Shonibare.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/8c/a4/a0/8ca4a0dc477a706be246f55d81e851be.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/8c/a4/a0/8ca4a0dc477a706be246f55d81e851be.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Z
jego nazwiskiem zetknęłam się już wcześniej, jednak dopiero w Berlinie
nastąpiło pierwsze spotkanie z jego twórczością. Przestrzeń dawnego kościoła,
gdzie podziwiać można klasycystyczne rzeźby z białego marmuru dłuta Emila
Wolffa czy Christiana Friedricha Tiecka stanowiły znakomity kontrast dla
instalacji "<i>The Scramble for Africa</i>" (2003) czy "<i>Colonel Tarleton
and Mrs Oswald Shooting"</i> (2007) o ogromnej sile wyrazu [nie tylko w
kontekście politycznym]. Pierwsza z instalacji przedstawiająca grupę czternastu
bezgłowych postaci odzianych w barokizujące, wykonane z wielobarwnych tkanin stroje,
siedzących przy drewnianym stole, na blacie którego wyryta została mapa Afryki,
w niezwykle teatralnych gestach ukazują polityczne intrygi i roszczenia Europy
wobec Afryki. Wśród bohaterów konferencji berlińskiej 1884/1885 roku Shonibare przedstawił
m.in. kanclerza Niemiec Otto von Bismarcka. W tym groteskowym <i>theatrum</i> utrwalił, niczym w kadrze
filmu, moment podporządkowania Afryki imperialnym ambicjom kolonizatorów.
Wydarzenie to doprowadziło w konsekwencji do stopniowej degradacji
gospodarczej, politycznej i kulturowej Afryki. Pozbawiając postaci głów
Shonibare nawiązał do wydarzeń rewolucji francuskiej (ścinania arystokratów),
co ma odnosić się do walki klas <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span>. Prowokacyjne
pozy, europeizowane stroje postaci wykonane z jednoznacznie kojarzących się z
Afryką wielobarwnych tkanin <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span><!--[endif]--></span>,
stanowią głos artysty w dyskusji na temat rasy, klas społecznych, globalizacji,
kultury, równouprawnienie. Sama idea zastosowania takich tkanin, które obecnie
masowo produkowane są w Chinach i Indiach, ukazują jak globalizacja wpływa na stopniową degradację kultur etnicznych w Afryce.</span></span><br />
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/24/0e/10/240e1082d154d9c154cb0f67bdd924ee.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/24/0e/10/240e1082d154d9c154cb0f67bdd924ee.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Wielobarwna tkanina - batik, stał się znakiem rozpoznawczym twórczości Shonibare'go [szerzej na ten
temat pisała Jessica Hemmings, <a href="http://www.susanstockwell.co.uk/docs/articles/2014-11-11-1.pdf" target="_blank">Postcolonial Texties</a> - Negotiating Dialogue].
Jego rzeźby-instalacje podważają w ten sposób kwestie autentyczności
kulturowej, negują idee podziału klasowego, etnicznego i kulturowego w ogóle. Od
lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku wykonuje zespoły postaci ludzkich w charakterystycznych
dawnych strojach, ale też w skafandrach kosmicznych czy strojach baletowych, tworząc
instalacje-dioramy. Pełnowymiarowe, rzeźby wykonuje z włókna szklanego. Tworzy
także fotografie, filmy, malarstwo i performance.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: 35.4pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/d0/e3/73/d0e3732f65b89e92dd7e352da0fc292e.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="133" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/d0/e3/73/d0e3732f65b89e92dd7e352da0fc292e.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: 35.4pt;">Historia kolonialnych ambicji Zachodu stanowi istotny punkt ciężkości w poszukiwaniu własnej artystycznej tożsamości.
Shonibare bowiem, artysta urodzony w Londynie, pochodzący z Nigerii, opisujący
siebie jako "postkolonialną hybrydę", przedstawia historię kolonialną
jako nieprzerwanie trwającą do dnia dzisiejszego, o czym świat Zachodu stara
się za wszelką cenę zapomnieć. Yinka Shonibare podkreślał, że: "<i>Wyścig o
Afrykę</i></span><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: 35.4pt;"><i> </i></span><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: 35.4pt;"><i>mówi o ludziach uczestniczących w
konferencji o tym kontynencie, który nie należał do nich i podejmowaniu decyzji
o jego podziale bez jakichkolwiek konsultacji z tymi, których najbardziej
dotyczyły - Afrykańczyków</i>". </span><span class="MsoFootnoteReference" style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%; text-indent: 35.4pt;"><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3] </span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/69/d7/5a/69d75a0b26622c7f1fd2503a78024946.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/69/d7/5a/69d75a0b26622c7f1fd2503a78024946.jpg" width="158" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Yinka Shonibare, jeden z najbardziej
rozpoznawalnych artystów pochodzenia afrykańskiego, urodził się w 1962 roku w
rodzinie nigeryjsko-brytyjskiej. W kilka lat później wraz z rodziną wyjechał do
Lagos w Nigerii. W roku 1979 roku powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył
szkołę średnią. Wkrótce zachorował na zapalenie rdzenia kręgowego, co
spowodowało częściowy, jednostronny i postępujący paraliż ciała, dlatego też w
do wykonywania swoich dzieł Shonibare zatrudnia asystentów. Sam o sobie mówi,
iż jest "architektem swoich dzieł", które wykonywane są rękoma
innych, co w tym kontekście czyni z niego artystę konceptualnego <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span>. W
jego multimedialnych projektach ujawnia wielkie zamiłowanie do historii sztuki,
literatury i filozofii, krytycznie podchodząc do cywilizacyjnych osiągnięć
Zachodu i ujawniając jego słabości <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span>.
Tworząc "poetycką dydaktykę", stosując ironiczne podteksty i typowo
brytyjski czarny humor <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span>,
odwołuje się do kanonicznej sztuki Zachodu podważając jej autentyczność i
wartość. W swojej twórczości podważa europejskie wartości kulturowe i tożsamość,
prowadzi dialog z kolonializmem, podziałami społecznymi i establishmentem. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://arttattler.com/Images/NorthAmerica/NewYork/Brooklyn%20Museum/Yinka%20Shonibare%20MBE/03-Diary-of-Victorian-Dandy-11-Hours.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://arttattler.com/Images/NorthAmerica/NewYork/Brooklyn%20Museum/Yinka%20Shonibare%20MBE/03-Diary-of-Victorian-Dandy-11-Hours.jpg" height="155" width="200" /></a></div>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">W serii fotograficznej "Fake
Death Picture" z 2011 roku odwoływał się do wielkich dzieł artystów nowożytnych,
zaś w serii "Gdy rozum śpi, budzą się potwory", w których w takim
samym ujęciu główna postać w zmieniających się strojach personifikowała kolejno
Europę, Azję, Afrykę, Amerykę i Australię, z dzieła Goya'i uczynił aluzję do
historii kolonialnej. I tak Afrykę symbolizuje postać białego mężczyzny, zaś na
skrzyni biurka widniej napis "Les songes de la raison produisent - ils des
monstres en Afrique?".<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSpJ4BC2lX1XQ5eCmNXvK2GnZGEuyCa85SOYxbvp6kLdlwDX5X8aN74uEFb6D7PmGyVq_0oG_RXIuJ7h3i0bjip7PtAeeuXvOVeoW1KxdS6toLYgUOucBUooFa09J_bmW8SOBqzJyUo2rP/s1600/The+Sleep+of+Reason+Produces+Monsters-SHONIBARE.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSpJ4BC2lX1XQ5eCmNXvK2GnZGEuyCa85SOYxbvp6kLdlwDX5X8aN74uEFb6D7PmGyVq_0oG_RXIuJ7h3i0bjip7PtAeeuXvOVeoW1KxdS6toLYgUOucBUooFa09J_bmW8SOBqzJyUo2rP/s1600/The+Sleep+of+Reason+Produces+Monsters-SHONIBARE.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 115%;">Od wczesnego dzieciństwa Shonibare pragnął
zostać artystą, co na długie lata spowodowało konflikt z ojcem, prawnikiem,
wyznającym tradycyjne wartości, w których nie było miejsca na zawód artysty <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span>. W
latach 1984-1989 Yinka podjął naukę w Byam Shaw School of Art, a następnie w
Goldsmith College na Univesity of London (1991), gdzie uzyskał tytuł magistra. Tam
też po raz pierwszy podjął tematykę postkolonialnej Afryki <span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></span><!--[endif]--></span>. Po
studiach pracował w organizacji zajmującej się rozwojem artystycznym osób
niepełnosprawnych jako </span><span style="background: white; line-height: 115%;">Arts Officer
for Shape</span><span style="line-height: 115%;">. W 2003 r. otrzymał tam stypendium twórcze.
Jest zaliczany do grona twórców YBA (Young British Artists). W 2004 r. otrzymał
Member od the Order the British Empier (MBE) oraz został nominowany do nagrody
Turnera za wystawę <i>Double Dutch </i>(1994)<i> </i>w Museum Boijmans van Beuningen w
Rotterdamie oraz wystawę indywidualną w londyńskiej Stephen Friedman Gallery. W
2010 r. został doktorem honoris causa na Royal College of Art. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/5a/d7/c3/5ad7c334fea42a6e2c68aa180a67853a.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/736x/5a/d7/c3/5ad7c334fea42a6e2c68aa180a67853a.jpg" width="158" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Shonibare swoje prace wystawiał na
kilkudziesięciu wystawach indywidualnych a także na licznych zbiorowych. Współpracował
z jednym z najważniejszych afrykańskich kuratorów - Okwui Enwezorem przy Documenta
XI w 2002 r. gdzie zaprezentował pracę <i>Gallantry
and Criminal Conversation</i>. Jego dzieła można było oglądać także na 52. Biennale
w Wenecji w 2001 r. </span></span><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;">Ogromna siła wyrazu, ale też
charakterystyczna forma nie pozwoliła mi w 2010 r. wobec tych dzieł przejść obojętnie.
I choć w tamtym czasie w sztuce afrykańskiej fascynowała mnie rzeźba tradycyjna
niż aktualia, to "Who knows tomorrow..." W styczniu 2014 r. prace
Yinka'i Shonibare można było oglądać także w Polsce w Muzeum Współczesnym we Wrocławiu, a także w Gdańsku. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="line-height: 18.3999996185303px;">Więcej dzieł artysty na <a href="https://pl.pinterest.com/sztukaafryki/yinka-shonibare-ur-1962/" target="_blank">PINTEREST</a></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><u><br /></u></span></span>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><u>Bibliografia:</u><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Elsbeth
Court, <i>Yinka Shonibare: Finalist,
Barclays Young Artist Award</i>, „African Arts”, 1993, <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Vol. 26, No. 1, p. 79-81<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Nancy Hynes, John Picton, <i>Yinka Shonibare</i>, „African Arts”, 2001,
Vol. 34, No. 3, p. 60-73<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Rachel Kent, Robert Carleton
Hobbs, Anthony Downey, <i>Yinka Shonibare
MBE</i>. Prestel, 2008<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Monica L. Miller, <i>Slaves to Fashion: Black Dandyism and the
Styling of Black Diasporic Identity</i>, Duke University Press 2010<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Yinka Shonibare, <i>Fabric, and the Irony of Authenticity</i>, „Annotations”,
1997, Vol. 1, p. 38-41<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;"><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Raisa Simola, <i>Notion of Hybridity in the Discourse of Some
Contemporary West African Artists</i>, „Nordic Journal of African Studies”,
2007, Vol. 16, No. 2, p. 197-211Divya Tolia</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">‐</span><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;">Kelly, Andy Morris, <i>Disruptive Aesthetics? Revisiting the Burden of Representation in the
Art of Chris Ofili and Yinka Shonibare</i>, „Third Text”, 2004, Vol. 18, No. 2,
p. 153-167<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif; font-size: x-small;">Strona
artysty <a href="http://www.yinkashonibarembe.com/">http://www.yinkashonibarembe.com/</a></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
<br />
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<br />
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> <span lang="EN-US">Without Their Heads ...
Definitely! MAGAZINE ARTICLE by Yinka Shonibare, New African, No. 482, March
2009 <a href="https://www.questia.com/magazine/1G1-196395986/without-their-heads-definitely">https://www.questia.com/magazine/1G1-196395986/without-their-heads-definitely</a><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div id="ftn2">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><span class="MsoFootnoteReference"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[2]</span></span></a> Wielobarwne tkaniny afrykanskie są </span>reminiscencją indonezyjskich batików, które trafiły do Afryki za
pośrednictwem holenderskich kampanii handlowych. Zob. <a href="http://www.disabilityartsonline.org/yinka_shonibare_bursary">http://www.disabilityartsonline.org/yinka_shonibare_bursary</a></span></div>
</div>
<div id="ftn3">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://ww2.smb.museum/smb/wkt/wkt_artist.php?artist_id=6&type=b">http://ww2.smb.museum/smb/wkt/wkt_artist.php?artist_id=6&type=b</a></span></div>
</div>
<div id="ftn4">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref4" name="_ftn4" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[4]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www.nytimes.com/2009/06/21/arts/design/21sont.html?pagewanted=all&_r=1&">http://www.nytimes.com/2009/06/21/arts/design/21sont.html?pagewanted=all&_r=1&</a></span></div>
</div>
<div id="ftn5">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref5" name="_ftn5" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[5]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www-tc.pbs.org/art21/files/uploads/pdf/guide_S5SHONIBARE.pdf">http://www-tc.pbs.org/art21/files/uploads/pdf/guide_S5SHONIBARE.pdf</a></span></div>
</div>
<div id="ftn6">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref6" name="_ftn6" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[6]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www.nytimes.com/2009/06/21/arts/design/21sont.html?pagewanted=all&_r=1&">http://www.nytimes.com/2009/06/21/arts/design/21sont.html?pagewanted=all&_r=1&</a></span></div>
</div>
<div id="ftn7">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref7" name="_ftn7" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[7]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www.telegraph.co.uk/culture/art/art-features/7739981/Fourth-Plinth-Yinka-Shonibare-interview.html">http://www.telegraph.co.uk/culture/art/art-features/7739981/Fourth-Plinth-Yinka-Shonibare-interview.html</a></span></div>
</div>
<div id="ftn8">
<div class="MsoFootnoteText">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif; font-size: xx-small;"><a href="file:///F:/__Ma%C5%82gorzata/_NAUKA/Blog%20naukowy/Yinka%20Shonibare/YINKA%20SHONIBARE%20I%20UWIK%C5%81ANIE%20W%20SZTUK%C4%98.docx#_ftnref8" name="_ftn8" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="line-height: 115%;">[8]</span></span><!--[endif]--></span></a> <a href="http://www.vanguardngr.com/2011/05/art-iculating-yinka-shonibare%E2%80%99s-hope-in-hopelessness/">http://www.vanguardngr.com/2011/05/art-iculating-yinka-shonibare%E2%80%99s-hope-in-hopelessness/</a></span></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-349667571837518778.post-84836536393496861152014-12-31T19:51:00.002+01:002015-03-01T13:11:49.519+01:00Po raz pierwszy...<b><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">...czyli słów kilka o pierwszej polskiej stronie poświęconej afrykańskiej sztuce współczesnej.</span></b><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Zapewne każdy zna książki Josepha Conrada, Karen Blixen</span>, reportaże Ryszarda Kapuścińskiego. Może niektórzy czytali jakieś powieści podróżnicze Bogdana Szczygła albo tłumaczenia z popularnej w PRL-u serii "Dookoła Świata". Z pewnością "Panny z Avignon" Picassa kojarzą się z asymetrycznymi maskami afrykańskimi, które przychodzą na myśl, gdy tylko myślimy o Afryce. I tyle... ach, jeszcze "Tomek na Czarnym Lądzie", niepolityczne słowo "Murzyn", utrwalone przez Juliana Tuwima w jednym z jego wierszy, może przygody Stasia i Nel, którym towarzyszył Kali. Pewnie znalazłoby się jeszcze kilka podobnych przykładów z polskiej literatury. Ale coś więcej o sztuce? </span></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_AGrv35aQCy2fr27HKUfuZ8aniaya0MPaFoCj92ys-AKDblN1MULw5X0ircYJbaYgXxybHrwl92S7ZRW7mdpwSRLN-jhKOX0-spbsqGcpxxYyBP0VEp05y2ONIstNZK38pqebXfQM/s1600/10636532_1531443617109953_5102217710127440436_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_AGrv35aQCy2fr27HKUfuZ8aniaya0MPaFoCj92ys-AKDblN1MULw5X0ircYJbaYgXxybHrwl92S7ZRW7mdpwSRLN-jhKOX0-spbsqGcpxxYyBP0VEp05y2ONIstNZK38pqebXfQM/s1600/10636532_1531443617109953_5102217710127440436_o.jpg" height="225" width="400" /></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span aria-live="polite" class="fbPhotosPhotoCaption" data-ft="{"tn":"K"}" id="fbPhotoSnowliftCaption" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; line-height: 18px; outline: none; text-align: left; width: auto;" tabindex="0"><span class="hasCaption" style="font-size: x-small;">Instalacja południowo-afrykańskiego artysty Nicholasa Hlobo, <br />prezentowana na <a data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=108223065873331" href="https://www.facebook.com/pages/Biennale-w-Wenecji/108223065873331" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;">Biennale w Wenecji</a> w 2011 r.</span></span><span class="fbPhotoTagList" id="fbPhotoSnowliftTagList" style="background-color: white; color: #141823; display: inline; font-size: small; line-height: 18px; text-align: left;"><span class="fcg" style="color: #9197a3;"><span class="fbPhotoTagListTag withTagItem tagItem"></span></span></span></span></td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Jakiś czas temu na łamach ówczesnej "Gazety Antykwarycznej" ukazywała się seria artykułów autorstwa Tomasa Schulza o afrykańskiej sztuce. W bibliotekach i antykwariatach nie trudno o książki Haliny Trojan "Sztuka Czarnej Afryki" (1973), czy album Wacława Korabiewicza z artefaktami afrykańskimi w kolekcjach polskich z 1966 r. W ostatniej dekadzie ukazało się wiele drobniejszych publikacji na ten temat w postaci artykułów i kilku monografii. Szczególnie interesująca jest publikacja Anety Pawłowskiej o sztuce i kulturze w RPA doby po Apartheidzie (<i>Sztuka i kultura Afryki Południowej. W poszukiwaniu tożsamości artystycznej na tle przekształceń historycznych</i>, Łódź: Wyd. UŁ, 2013, ss. 406). Z pewnością będę się do niej niejednokrotnie odnosiła. Ciekawe są też książki Anny K. Wiśniewskiej o rzeźbie ludu Makonde czy Ewy Klajbor o Malarstwie Tingatinga w Tanzanii. I to chyba wszystko.</span></div>
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mnie jednak zainteresowała sztuka współczesna, najnowsza, aktualia, szczególnie z terenów Afryki Subsaharyjskiej. Sztuka afrykańska jest bowiem wołaniem afrykańskich artystów do świata, że na tym obleczonym w kolonialne legendy kontynencie kryje się sztuka ciekawa, ważna, niosąca silne przesłanie, a w dodatku korzystająca zarówno z dokonań sztuki europejskiej (malarstwo, rzeźba), ale też poszukująca własnych środków wyrazu (tkanina, ceramika, sztuka recyklingu, tzw. sztuka ulicy, użytkowe malarstwo ścienne, szyldy reklamowe, zjawisko <i>aiport art</i> itd.). Mam nadzieję, że moja wciąż niezaspokojona pasja znajdzie upust w formie tego blogu, a że pasje bywają zaraźliwe...</span></div>
<br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
Zapraszam,</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Małgorzata Baka-Theis</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">historyczka sztuki (afrykańskiej_)</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><a href="http://www.facebook.com/sztukaafryki">http://www.facebook.com/sztukaafryki</a></span><br />
<span style="background-color: white; color: #141823; line-height: 20px;"><span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"><br /></span></span>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/14461730615590566544noreply@blogger.com0